Hallo allemaal, en uit beleefdheid danwel gewoonte, nogmaar een gelukkig 2015, al had ik dat natuurlijk al gezegd!! :)

Jullie reacties waren leuk om te lezen, hihi :) (tja Norma, vergeten hoe ik heet? >:) Ik dacht bijna dat je het over bloedgroepen had, met al die +'en en -'tjes :P) Leuk om te lezen dat iedereen het zo naar zijn zin heeft gehad, en blij dat iedereen nog gezond is ^^

Oud & Nieuw heb ik met de groep van Volksdansen gevierd, wat jullie in m'n andere blog al gelezen hadden :) We gingen met z'n allen naar het huis van Eleonora, die woont ergens in de buurt van de provincie/regiogrens tussen Veneto (waar ik woon, en waar Venezië (dat hadden jullie niet verwacht he) ligt) en Friuli, de volgende provincie :) Volgens Nicola, zo'n beetje de leider van onze dansgroep, is Friuli het einde van de wereld, en er wonen alleen maar gekken en ze eten [iets heel raars, maar ik ben vergeten wat]. Nou, dat einde van de wereld klopte wel zo ongeveer, we reden er in het pikkedonker heen, en er waren alleen landweggetjes en geen lantaarnpalen, maar ik heb geen plaatselijke inwoners ontmoet dus of ze allemaal gek zijn weet ik niet. Maar feit is dat Veneto en Friuli niet echt altijd even gezellig met elkaar omgaan, en er min of meer non-stop rivaliteit heerst *grinnik*
"Furlani è panegasse, pregar Dio che non ghen nasse". Dit is een oud volks"gezegde", in dialect Veneto (geen zorgen als je daar geen Italiaans in herkende dus). Vertaald: "Friulianen en mussen, we bidden tot God dat die niet meer geboren worden." (in het Italiaans/dialect klinkt het wat beter) Verder is het hier heel gezellig en is de sfeer al enkele eeuwen 'gemoedelijk' te noemen :P
We waren met een groep van ongeveer 15 man, allemaal van dansen, en het was supergezellig - we hadden muziek van cd's enzo om te dansen, en er waren 2 gitaren (of eigenlijk 1 gitaar en een beetje, want tijdens het spelen (totaal niet mijn fout) knapte er een snaar, die later door twee jongens met een paperclip gerepareerd was, waarna hij het nog ruim 3 uur non-stop volgehouden heeft - ik was zeer onder de indruk, mag ik zeggen, want volgens mij hoort dat niet te kunnen XD), Maddalena had een viool, en Nicola had een Iers fluitje en een dwarsfluit, en er werd gezongen, allemaal mooie volksmuziek waar de rest dan op kon dansen!
We hebben de hele avond en nacht gedanst en muziek gemaakt, en ik heb ze uiteindelijk nog wat Nederlandse liedjes geleerd (De Pet van tante Jet en het Hondje van de Bakker - beiden worden nog steeds met groot enthousiasme door de Italianen zelf ingezet, hahahahaha) (ja, ik heb opnames). Veel vuurwerk hebben we niet gezien: zoals ik al zei, we zaten in Friuli (PAM PAM PAM PAAAAAAAAAAAAM), en aangezien daar niemand van enige ontwikkeling woont, was er weinig te zien, hehe. Maar dat gaf niet, we hadden het veel te druk met dansen en eten!

De avond na Oud & Nieuw zijn we met z'n allen weer samengekomen, dit keer niet om te dansen, maar om al het eten op te eten dat op Oud&Nieuw overgebleven was :P Was nogal wat, want Italianen gaan altijd van een dubbele hoeveelheid uit, zo lijkt :O Wel erg lekker. Mijn pepernoten zijn in de smaak gevallen! (twee dagen voor Oud & Nieuw is er een pakket aangekomen van mijn ouders, wat voor Sinterklaas bedoeld was - het is vandaag 16 Januari, en ik zit nog lekker chocoladeletters en schuimpjes te eten!) (het kerstpakket moet nog aankomen, dat mag duidelijk zijn XD)
De avond /daarna/ zijn we weer gaan dansen, want het was vrijdagavond en dat is de dansavond, en de avond voor Oud & Nieuw (want waarom zou je je blog ook in Chronolische volgorde schrijven) hebben we met de hele groep uit Conegliano dansen geleerd aan een groep van ongeveer 50 anderen - in totaal waren we dus bijna met 70 man, in een grote zaal, erg gaaf hoor!! Zeker als je dan cirkeldansen doet, waarbij iedereen in een grote cirkel danst (goh) en je steeds van partner wisselt - erg gezellig met 10 man, maar met 70 is het toch wel een ander verhaal!! :D :D :D Dus dat is erg bevallen, en in totaal hebben we dus 4 avonden achter elkaar de hele avond gedanst, superleuk!! :D (Stefan, we hebben ook wat dansen uit Schotland gedanst, ik zal eens vragen hoe ze heten, want dat ben ik vergeten...) (en de rest, bereid je maar vast voor want als ik terugkom wordt er gedanst >:) Mirthe, doe je mee? :D)

Verder... moet ik weer naar school, helaas helaas, maar inmiddels ben ik begonnen aan het lezen van Harry Potter (tijdens de les) dus dat valt mee, hehehe. En ik geef Engels les aan de 1ste en 2e klassen! Leuk joh, die kindjes zijn zo enthousiast!!! :D :D :D Ze doen allemaal enorm hun best, en ze vinden me allemaal aardig omdat ik natuurlijk geen echte leraar ben, maar een soort van tussenin leraar/leerling persoon, die veel lacht en verhalen verteld over een exotisch land, een oord waar geen van hen ooit een voet gezet heeft, een cultuur die hun ideeën van leven te boven gaat.. dat houdt in, mensen die voor de lunch ALLEEN brood eten, altijd op de fiets gaan (ook als het regent/sneeuwt/waait), waar de scholen verwarmd zijn (daarover later meer), en de mensen een taal spreken die klinkt of ze hun keel aan het schrapen zijn. Ik sprak laatst iemand die nu een paar jaar in Nederland werkt en woont, en ze had in het begin echt last van die 'g': niet omdat ze hem niet /kon/ uitspreken, maar omdat ze hem niet wilde uitspreken. Voor haar klonk het werkelijk als een onbeleefde manier om je keel te schrapen, iets wat je niet doet in bijzijn van gezelschap (of überhaupt niet). Het voelde echt als naar iemand toe hoesten ofzo, iets wat je nooit zou doen. Arme buitenlanders!

Verder wil ik jullie graag iets vertellen over de Italiaanse cultuur, wat al bekend was, maar in deze mate... mensen zijn hier geobsedeerd met eten. Maar werkelijk - eten is niet om voedingsstoffen binnen te krijgen, het is.. ik weet niet, zeer, zeer belangrijk. Ik schuif net zo graag een dubbelgeklapte boterham met boter en hagelslag naar binnen, maar dat is hier ondenkbaar. Letterlijk, bijna. Nonna vroeg me laatst of Lucia, mijn coördinator, wel weet dat ik voor de lunch brood eet. Ze maakte zich zorgen dat ik ziek was!! Onze lunch is voor Italianen om te huilen. Ze staan hier met plezier 2 uur in de keuken om de lunch voor te bereiden, die ze dan ook nog opeten in een uur (in het weekend dan dus). Doordeweeks nemen ze echter ook absurd veel tijd om te eten - het is hier normaal dat mensen rond 12 uur naar huis gaan, en dan om 3 uur weer beginnen met werken.
Als je ze de kans geeft, staan ze ook nog rustig 3 uur in de keuken om avondeten te koken, wat ze dan pas om een uur of 9 eten. Vraag me niet wat ze in die tijd doen, ik kan een avondmaal bereiden in 10 minuten (een gebakken ei is prima toch?), maar.. het is ongelooflijk. En nog steeds verbaas ik me erover! Aan de andere kant is het wel eeeeeerg lekker, dat moet ik ze nageven. Ik weet niet hoe ze het doen, maar de pasta hier is zoveel lekkerder dan thuis... zelfde geldt voor de pizza, hmmmmmm. Brood moeten ze nog leren bakken, maar van andere zaken hebben ze een stuk meer verstand dan wij! En ze nemen dus meer tijd, dat kan ook wel schelen. IJs en koffie winnen het ook ruim van de slappe Nederlandse aftreksels (dit geldt letterlijk voor koffie, minder voor ijs). Ik ben van plan nonna om kooklessen te vragen, kan ik als ik terugkom altijd heerlijke pasta's en pizza maken... hmmm!
Maar, ik verzin dit niet, ik was laatst bij iemand thuis, en toen ging het ene familielid de groentes die ze gevonden had op de markt aan een ander laten zien. Dat ging ongeveer zo (iets overdreven, maar niet veel!): "Kijk eens wat een mooie radicchio ik gevonden heb!" (Radicchio is een soort groente, typisch Italiaans, lijkt een beeeeetje op witlof qua familie) "Goh, dat is wel mooi!" "Ja he, gevonden, op de markt! Goeie kwaliteit, kijk eens wat een mooie witte bladeren!" "Ja, en ook zo helder paars/rood/roze, ziet er goed uit! Is het ook echt lekker?" "Ja, zeker, zeer goede kwaliteit! Een beetje zoals de radicchio van [jaartal]." "Oh, dat weet ik nog goed, dat was de winter waarin [twee personen die hier niets mee te maken hebben] getrouwd zijn! In datzelfde jaar is toen die man die twee jaar daarvoor nog bij de buurvrouw van Francesca's dochter om de hoek woonde omgekomen bij een auto-ongeluk, is het niet?" "Ja, dat jaar! Nou, deze radicchio is dus net zo lekker! Ik heb 'm gekocht bij de neef van de tandarts van de vader van een ex-klasgenootje van Tommaso, van de basisschool!" Even voor de duidelijkheid: Tommaso is inmiddels 23 jaar oud. "Ah, ja, die is altijd lekker! Zeg, is die tandarts niet inmiddels dood?" "Ja, klopt, die is een halfjaar geleden overleden aan [doodsoorzaak]. Zijn vrouw heeft het er moeilijk mee gehad, maar ik hoorde laatst dat ze nu iets heeft met de kapper, je weet wel, dichtbij het station. Wiens zoon vroeger een vriendinnetje had wat naar de school ging waar de groenteman van om de hoek lesgaf, voor hij groenteman werd." "Nee, da's een ander."
Natuurlijk is dat iiiietsje overdreven, maar... er wordt hier uitvoerig gepraat over twee dingen, en dat zijn eten en de andere inwoners van Conegliano. Het stuk hierboven zou zo kunnen gebeuren! Nonna heeft van haar kleinkinderen de bijnaam NIA gekregen: Nonna Intelligence Agency. Ze weet /alles/. Altijd als ik ergens iemand ontmoet heb, en ik zeg de naam en achternaam/uiterlijk, verteld zij me eens even tot in detail waar die persoon vandaan komt, van welke familie, welk beroep de ouders hebben, etc. etc. etc. Ik weet niet hoe ze het doet, maar ze weet letterlijk van iedereen wel iets. Als ik haar vraag hoe ze dat weet, zegt ze dat als ik 82 jaar in een gemeente zo klein als Conegliano woon, ik ook alles zal weten over iedereen, hahaha. Er wonen op dit moment 35.000 mensen in Conegliano, maar vroeger waren dat er natuurlijk minder. Maar naar wie ik ook vraag, nonna weet wie het is, en eigenlijk weten alle mensen die ik spreek alles van iedereen. Geen geheim blijft veilig in gemeente Conegliano, dus opgepast als je hier komt, want voor je het weet wordt er over 50 jaar gepraat over "die rare Hollander die hier eens geweest is". Ze praten waarschijnlijk al over mij, hahahahaha.

Trouwens, als iemand zich verveelt, kan-ie dan misschien wat groentes opschrijven die in Nederland op grote schaal gegeten worden? Want ik kom niet veel verder dan aardappels, broccoli, bloemkool, rode kool, sperziebonen, doperwten, worteltjes, andijvie, boerenkool, misschien witlof, asperges en spruitjes (maar dat lust toch niemand), en spinazie. Ik mag toch hopen dat we meer groentes hebben, of blijft het daar min of meer bij? Nonna begint zich sterk zorgen te maken over onze eetgewoontes, haha. Ik ben waarschijnlijk een hele hoop soorten bonen en kolen vergeten, maar ik kan niet echt iets bedenken...
We moeten met z'n allen ook meer vis eten, volgens nonna. Ze heeft zich erover verbaasd dat dat zo weinig gegeten wordt, in Nederland (of eten jullie allemaal wel vis maar ben ik gewoon slecht opgevoed?) (no offence, pap en mam).

Dit is de blog voor deze keer, voor de orde van duidelijkheid schrijf ik kerst in een andere post (bij voorbaat excuus, aangezien mijn blogs ongeveer even laat komen als de opgestuurde pakketten hier) (misschien ligt het aan het land).

Ik hoop dat het met jullie allemaal goedgaat, doe een beetje voorzichtig allemaal, niet ziek worden en dat soort nare dingen, en ik spreek jullie gauw weer, hoe en waar dan ook!! :D

Ciaoooooo,

SB
>>>----->